barış kömürcüoğlu

• hayatımda dinlediğim en güzel performanslardan birini, belki de en iyisini sessiz gemiyle sunan, kol düğmeleriyle içimi titreten, yarim istanbul ile gönlümü açan bu adama saygılarımı sunmayı bir borç bilirim. öyle sahneler vardır ki, insanın içine işler, akla geldiği anda tüylerini diken diken eder. ben yaklaşık dört dakikalık sessiz gemiyi kendi adıma işte öyle bir yere koydum. pek çok kişinin de koyduğuna eminim.
  
  bir şarkıcı tek bir şarkıyla bile olsa böyle hissettirebiliyorsa, ben onu ne olursa olsun takip etmeye devam ederim, bir dahaki unutulmaz performansına şahit olmak için. ne firdevste, ne abidinde ne de bayhanda böyle bir nokta gördüm, görebilecek miyim bilmem, ancak onların değil de barışın başarılı olmasını istediğimi, hem de yalnızca bu yüzden istediğimi biliyorum.
  
  yarışmalar biter, belki kanal d kalmaz, hatta ertuğrul özkök de nalları diker. belki firdevs neo-minik serçe olur, bayhan taklitleri türemeye başlar, abidin tarkanla polemiğe girer belki. belki de barışın esamesi okunmaz, okulunu bitirip dazkırıya kaymakam olur belli mi olur. işte o zamanlarda o sahneyi aklıma getirip tebessüm edeceğime yürekten inanıyorum.
  
  biz miz lakırdılarını anlamıyorum, neye hizmet ettiği de umrumda değil. ancak hakikaten dostoyevski güzel söylemiş, sait faik güzel söylemiş, livaneli güzel derlemiş:
  "dünyayı güzellik kurtaracak
  bir insanı sevmekle başlayacak her şey"