el violin

• bu filmle ilgili düşüncelerimi/bana düşündürdüğünü madde madde yazacağım:
  
  -müzik/sanat biraz da direniştir diyor film. sanat, aslında bazen direnişin diğer bir adıdır. şiddete teşne dimağlar sanatla değiştirililebilir/geçiştirilebilir. sanat şiddetin yerine ikame ettirilebilir (bundan baba daha çok gitarına zaman ayırmalısın diyor oğluna ve komutana son sözü: "artık müzik yok!").
  
  -hikaye değişmiyor sanırım. kürtlerin 80 ve 90'larda yaşadığı devlet şiddetini gösteriyor. köy basmalar, köy yakmalar, yaygın toplumsal şiddet...
  
  -devlet kendinden görmediği gruba şiddet uygular. bu şiddet görenler isyan eder/direniş gösterir. bunun üzerine devlet daha beter şiddetle saldırır. bu sefer kişi farkı gözetmeksizin yaygın/kitlesel şiddet uygular. bunun üzerine isyan daha şiddetli ve daha çok katılımlı olur.
  
  sorunun bir de başı var. aslında devlet topluma "bakınca" bazısını kendinden bazısını da farklı/öteki gördüğü içindir tüm mesele. bakma lan devlet topluma öyle!..
  
  -çekiminden 3 yıl sonra ölen ve performansıyla cannes'da en iyi oyuncu ödülünü alan angel tavira için bile olsa izlenmesi gerekiyor bu film.