buğu

• bir didem madak mucizesidir:
  
  i-
  
  ölü mavi bir kelebeğim
  kuruttum kanatlarımı
  mavi bir bilyenin göbeğini öptüm
  her dehlize girdim, her sırra erdim
  çocuklar gibi ölmeyi bilmeden öldüm
  
  ii-
  
  ölümlüler ülkesinde bir terzi
  ipek keser, sim diker geçmişe
  saçlarını örer yılların,
  ay bile fırlar sahneye o zaman
  canı acır, ama tango yapar yine de
  kayıp fotoğraflar bulunur ansızın
  hayatın ve yılların gizli deliklerinde.
  
  iii-
  
  mezuniyet gecelerinden,
  bilenmiş bir bıçak gibi çekilirdi insan
  o zaman kızlar oğlanlara bakar
  oğlanlar dere otu kokardı
  yağmur yetmezdi kimseye
  başka tılsımlarla ıslanırdı herkes
  ayak bilekleri incecikti yüreklerin.
  dudaklar rumdu, gözler palikarya
  hayat inatla gamzelerini saklar
  çerçiler yine de ayna satardı.
  sabah after-shave sürünmezdi o zaman
  şaşırtıcı ve kamaştırıcı yanakları
  seksen derece limon kolonyası kokardı
  dün epridi,
  hayat ucuz ağlayan çocuk resmi!
  zaman mavi yün bir kazaktı sanki
  
  not: mavi kelebek dün öldü
  izmir'de her şey bitti.
  ispanya'ya gidiyorum.
  bir aşk mektubu yazmaya
  ve iskambil kağıtlarını ateşe atmaya!