mal da yalan mülk de yalan var biraz da sen oyalan

• şu aralar manasını hissederek yaşadığım söz. bir tarafta toplum ve akrabaların evlilik baskısı, evlenmenin maddi bir külfete dönüşmesi, para kazanmak için çalışmak, çalışırken patronun at gibi sırtına binmesi, tüm bunlar olurken herkesin bunun normal olduğunu, bütün diğer extrem sporlar gibi ( eğitim, askerlik) iş hayatında da bu hamallığın, bu köleliğin bize getireceği 3 kuruş helal para (işin içinde o kadar pislik var ki neresi helal tartışılır) için katlanılabilir bir şey olduğunu düşünmeleri, dahası, para denen şeyin elinizde olduğunun çok çabuk anlaşılması(oysa ki yokluğunda kimsenin haberi yoktu), artık hayatın sizi mengene gibi sıkması sonucu, üstünüzdeki tüm sıfatlardan feragat edip aciz bir insan olarak hayata devam edebilme isteği. işte tüm bu arzular tek cümlede anlam bulmuş. paraları bazı şerefsizlerin suratına saçıp savurarak söylenmeli. yıllar önce tgrt'de evliya filmlerinden birinde yaşlı varlıklı bir adam, halkın içine çıkıp, keseden altınları saçarak bağırıyordu." aradığımı buldum! aradığımı buldum!" diye işte o kafaya gelmek istiyorum.