faruk akbaş

• etkileyici, samimi, insan öğesini iyi şekilde kullanan fotoğraflar çeken sanatçımız.
  
  lakin bazı fotoğraflarında kompozisyon olarak eleştirilebilecek çok nokta var. bakınca "şu açıdan şu ferahlıkla niye çekmemiş; biraz daha geriden çekip şu adamın ayağını niye kadraja almamış, ayağı kesilmiş gibi kalmış, niye acaba?" diye çok sorduruyor insana.
  
  sokak fotoğrafçısı tadında doğa ve insan fotoğrafları çekiyor; lakin sokak fotoğrafçısı anı yakalamaya odaklandığından kompozisyon ikinci planda olabiliyor. diğer taraftan faruk bey'in fotoğraflarında insanlar genel olarak poz veriyor; kompozisyona dikkat edebilecek zamanı varken bilinçli olarak ikinci planda bırakmasının sebebini çözebilmiş değilim.
  
  bunun bir duruş olduğunu düşünmeden edemiyorum.