sabah

• telaşın başlangıcıdır. uykunun bittiği andır sabah ve görecelidir aslında. bir çok şey başlarken güneşin ilk ışıkları ile, diş ağrısı, sözgelimi, son bulur sabahla. taze ekmek kokusunun gazete mürekkebine karıştığı, mahmurluğun tazeliğin buyurganlığında yok olduğu, kahvaltı lezzetinde başlangıçların koyu kahve dumanında hücrelere yollandığı zamandır ki okulun, işin, hayatın başlamak üzere olduğunu müjdeler. sabah, ilk baharda kuş cıvıltılarının, yazın güneşin küstahlaşmamış sıcaklığının, sonbaharda kışa dönene ruhların son dem hazırlığnın ve kışın grinin tonlarına gizlenmiş utangaç kızıllığın zamanıdır. sabaha kibir yakışır.