put

• bana göre her zaman şu şiiri çağrıştıran bir kelimedir put:
  
  ibrâhîm
  içimdeki putları devir
  elindeki baltayla
  kırılan putların yerine
  yenilerini koyan kim
  
  güneş buzdan evimi yıktı
  koca buzlar düştü
  putların boyunları kırıldı
  ibrâhîm
  güneşi evime sokan kim
  
  asma bahçelerinde dolaşan güzelleri
  buhtunnasır put yaptı
  ben ki zamansız bahçeleri kucakladım
  güzeller bende kaldı
  
  ibrâhîm
  gönlümü put sanıp da kıran kim
  
  (bkz: asaf halet çelebi) (ibrâhim)