kolye

• bir evrim nisan şiiri;
  
  gerilir yüzümüzün dokunulmamış yerleri, ajda
  pekkan limitinde sargıladığımız biliyorsun
  çok konuşuyoruz çok konuşkan bir çocuk
  ankara benim gibi içine sığmayan otobüsleri
  yolcusuz gönderen kendinden uzaklara
  
  o otobüslere insem başka bir şey istemem
  
  ne kadar yargılar insan kendi ömrünü, geçmiş
  geçmemiştir bu yüzden kalır tortusu
  sözcüklerimizin acıklı gölgesinde, anla! ve
  ben de anlayım herkesin “kırmızı bir
  kuş değil soluğu” üflerken suskunluğa
  
  cemal süreya ölsem başka bir şey istemem
  
  her şeyi tersten görür insan önce ayakları önce
  ayakları! onlardan nasıl kurtulacaksın nasıl
  uzaksın oysa ankara burası kimliği
  sorulmayan kent! kimliği hep bir kolyenin
  sallantısında gizli! hep karla gizli
  
  ankaraya kar yağsın aşka bir şey istemem