kış güneşi

• soguk , unutulmus ve bos bir umuttur. soguk oyle icinize islerki , damarlarinizdaki kani hissetmemeye baslarsiniz. kalbinizin atip atmadigini onca kazagin altindan kontrol ettiginizde kalp atislarinizi duymakta zorlanir ve ben artik oldum dersiniz. ama ayaklariniz sizi yine o rutinin icinde gri binalarin arasinda goturmektedir. sicaklik sadece kazaklarin en kalin oldugu yerdedir. aklinizda sonbaharin goturdugu askiniz, kisin getirdigi gereksiz bir suru sorumluluk ve de bankalara olan borclarinizla yogrulmus , umudun zerresinin olmadigi buzlardan orulu bir manzara vardir. kirli ve de gri buzlardan. siz bu manzaranin icinde yurursunuz. yuzugu^* takmak gibidir bu. ama cevrenizdeki herkez ordadir, herkezin parmaginda bir yuzuk , ruhlari gittikce siliklesmekte , deforme olmaktadir. siz bu deformasyonu icinizde en derinlerde hissedersiniz, bir kaskolun uzerinen bakan sicacik bir cift mavi goz bile birsey ifade etmez olur.
  ta ki o gelene kadar,
  kar vardir
  soguktur ve camur vardir, sonra aksam uzeri binalarin arasindan dar bir acidan saclari salinmaya baslar.
  bir anlik uykusundan uyanmistir bu guzellik^*. uynmasinin sebebi ise iyi bir haber vermek icindir.
  buzlarinizi cozer.
  isitamaz
  daha yeni uyanmistir ama yine de buzlarinizi cozer.
  deriniz yine buz gibidir
  ayaklar usuyordur midenize vurur , ama kalbinizi isirir ve de bayan umutun yuzu size en yakinlarinizdan biri olarak gorunur bir anda.
  hic beklemediginiz gecenin yapay kalorifer sicakliginda gelen bir telefon, icq da bir mesaj olur
  ve sabah o cikar bulutlarin arasindan. uzun suredi gormeye alismadiginiz , pencerenizin camindan o tatli sariligi gorursunuz.
  camurlu sokaklar bile o isikla aydinlanir.
  ve o isik da size bir yuz olarak gorunur , aklinizda bir isim belirir.
  
  kis gunesi ve kurtariciniz birdir
  gaia yine size bir kiyak yapmistir...
  
  isinirsiniz.
  yeni gunler baslar
  gunesli gunler
  ve zaman baharin gelisini haber verir.
  anneyi uyandirir.
  yavas yavas gunes dogrulmaya baslar.
  artik binalarin uzerinden bakmaya baslar.
  umutlariniz her bir huzmesi olarak uzerinize yagar...
  
  o huzmelerinin arasindan gunese bakarsiniz o kamasikligin icinde de yuzunu gorursunuz.
  
  " canim " der , " tatlim sen uzulme yeter ki " der...
  ve sonunda
  bahar gelir.