bahman ghobadi

• mahmelbaf'ın talebesi olan muhterem, resmi olarak iran sinemasının, "de facto" biçimde de kurdi sinemanın klişeden arındırılmış ifadelendirmesiyle parıldayan yıldızı. stêrki.
  
  bu zat, profesyonel olmayan insanları, yani halkın bizatihi kendisini oynatıyor filmlerinde. halka, yaşamlarını oynatıyor, temsil ettiriyor. "sarhoş atlar zamanı" ve "kaplumbağalar da uçabilir" sinema tarihine -diğer başarılarının yanında- muhakkak ki bu yönüyle nakşedilecek. (aynı yöntem iran sinemasının birçok örneğinde görülebilir. fakat diğerlerinden farklı olarak ghobadi'nin tüm 'iş'i bunun üzerine kurulu. figüranı da halk, başrolü de.)
  
  bu bir yana; ghobadi bu insanların (kürt çocuklarının) en vahşet dolu, en trajik hallerini yansıtıyor. onun filmlerinde oynayan çocuklar da hiç çekinmeden, gayet cömertçe önlerine sunulmuş rezil hayatın temsilini yapıyorlar. zaten bir dram-a olan hayatlarını bu defa kamera karşısında sürdürüyorlar. ghobadi filmlerindeki samimiyet buradan kaynaklı zaten.
  
  kendisinin gözlemlediği / içinde olduğu hayatı insanlara duyurmak ve belki böylece bu hayata bir müdahale edebilmenin o enginlere sığmaz heyecanını- telaşını taşıyan bir yönetmen de denilebilir kendisine.
  
  ghobadi ve kahredici filmleri, ağlama enflasyonundan nemalanma dertlisi zevata kapak olur bir gün mutlaka. ya da inşaallah.