ergin günçe

• oğul dadal günçe, şairin öldüğü geceyi anlatıyor:
  
  " üniversiteden atılmak üzereydi, 1402 ile. hatta bir öğrencisi yök başkanının yeğeniydi. babama gelip yök'ten bu listeyi kopyalamış ya da bir şekilde not almış. babamın bu listede ikinci sırada olduğunu söylemiş. birinci sırada nazif hoca (nazif tepedelenlioğlu) var, amerika'da öldü o da. babam, 'odtü'den atılmak dert değil de niye birinci değilim? niye ilk sırada atılmıyorum, bu ikincilik ağır gelir bana.' demiş.
  böyle şeylerle dalga geçen biriydi. yalnız sonra anneme, 'gülseren, beni okuldan atıyorlar yine.' dedi. üçüncü atılışı olacaktı bu. babam 69'da da okuldan atıldı. ikinci atılışı 71, 12 mart dolayısıyla. 12 mart'ta herkesin atıldığını söyler. '12 mart'ta atılmak marifet değil, ben ondan önce de atıldım.' diye gülerdi. üçüncü atılışı 12 eylül ertesinde.
  'gülseren, yurt dışında iş bulmam lazım, burada bana iş vermezler tekrar, tüm kapılar kapanır.' dediğini anımsıyorum.
  o sırada libya'da bir proje buldu, libya'ya gitti. arapça da bildiği için libyalılarla iyi anlaşıyordu.
  
  uçak, trablus'tan kalkıyor, paris'e gidiyor, oradan da aktarmayla istanbul'a gelecek. oradan da ankara'ya. istanbul'dan bizi aradı. bir haftadır yoktu zaten evde. dönüşte kar yağıyordu ama öyle korkunç bir kar değildi ve hani şey düşünüyoruz, inmezse istanbul'a geri döner uçak. o uçağa binmesindeki ısrarı da sabah dersi var 8.30'da.
  'ben gideyim mi havaalanına?' dedim anneme.
  'yok, kendisi gelir, hava kötü zaten.'
  sonra, ben odamdayım, annem bağırdı:
  'dadal koş.' diye. yaşlı anneanne vardı bizim, annemin anneannesi. hastaydı, onun ölümünü bekliyorduk. anneanneye bir şey olmuş zannettim.
  annem, 'uçak düşmüş.' dedi. ne uçağı düşmüş, belli değil. bir uçak düşmüş inerken ama uçağın adı da belli değil. o uçakta mı, değil mi bilmiyoruz. neyse bir saat içinde belli oldu uçağın o uçak olduğu. 12 gibi yolcu listeleri geldi. bu arada milliyet' ten bir arkadaşı aradı, 'ergin'in adını görüyorum yolcu listesinde.' işte, dolaştık hastaneleri, bulamıyoruz bir türlü. kabus gibi bir gece. en son 3.30 gibi eve geldik. radyoda 45 ölü, 10 küsur yaralının olduğunu duyduk. isimler okunuyor, başladık saymaya işte 41, 42, 43, 44 başka isim. 45'te babamın adı okundu. ondan sonrasında zaten yapabileceğin bir şey kalmıyor, kabullenme dönemi başlıyor. "
  
  (bkz: bir kalkışma yüreğinde çiçek)
  (bkz: ali özgür özkarcı)
• "...
  dönersen ıslık çalarsın
  yol uzun, su karanlık
  otur bir çardak altına
  bırak biraz yağmur yağsın
  ..."
• cemal süreya'nın kalemiyle:
  "ergin günçe, bir savaşçı gibi değil de bütün hesaplarını
  vermiş eski bir uygarlık gibi konuşmaktadır"
• "kalbim bu sessiz sonbaharda
  bugün atlaslara inanma sakın
  düz bir tepsidir dünya
  yolun sonuna ulaştın artık
  güzel bir durum kıyısındasın"
• "dersimiz aşk, konular haydutluk ve sarışınlık
  şimdi şurdan koşsam akdeniz'e çıkarım
  yörükler ve develer arasından geçerim
  üzüm, inci ve tütün. üzüm, incir ve tütün
  dersimiz aşk çünkü, söylemiştim
  oturur bir güneşle sigaramı yakarım" ^**
• adsız bir şiirinin bir son mısrası vardır. içinde trenler, insanlar ve şehirler. ve tabi hayaletler. bilumum kesici vodka.
  
  "bir borazan sesiyle başladım ve bitirdim
  eski bir şarkıydı bu, udla bestelenmişti
  belli ki uşak makamında. belli ki nevres beyin
  şarkıda güller vardı, soldular ve öldüler
  
  yaz kötü başlamıştı, zaten hep kötü başlar"
• mulkiyeli sair. pek taninmayan, degeri bilinmeyenlerden...
  
  "bir dostu ölü götürmek
  
  boş bulunup gülersen
  bir ölünü görünce
  ocağa tütsü atarsın
  pencerene sürme çek
  
  ölünün babasıyla
  uzunca bir rakı iç
  anmadan eski günleri
  bırak biraz ay doğsun
  
  dört arkadaş bir olup
  tahta kutu içinde
  ölünüzü götürün
  incirlerin altına
  
  dönersen ıslık çalarsın
  yol uzun, su karanlık
  otur bir çardak altına
  bırak biraz yağmur yağsın"
• bahçemdeki korkuluk nar ağacıdır
  erken ölmüş, iyi giydirilmiş
  sular soğuyor ovada duran ince gölgesinde
  büyük ateşler, kuytu köyler gibi
  
  bence o çocuk öyle gülmemeli
  
  diyerek aramızdan genç ayrılmış şair. filminin çekilmesi gerekiyor galiba kitlelerin tanıması için. garip.
  
  (bkz: gencölmek)
• ölümden en fazla bahseden şairlerden, gencölmek'i çağırmış sanki. ilk dönem şiirleri ve son dönem şiirlerini birlikte okuyunca, şiirlerindeki artan lezzeti, özgünlüğü, güzelliği görünce daha çok yaşayaymış keşke diyor insan. bugün 27 nisan, hüzünlenmek için bir bahanen daha var insan.
  
  oğlu dadal günçe ile yapılan bir röportaj: http://www.fayrap.com/…-kimse-okumasa-bile-yazarim/
  
  ...
  
  yağmur beklentisiyle akıp gidiyor yıllar
  bitti sandığın zaman yeniden başlayacak.
  
  uzun sürmüş bir öğlesonundan sonra
  denizin kıyısından faytonla geçiyorum
  diyorum ki, belki boşuna yaşamadık
  kışlar soğuk ve yağışlı
  yazlar sıcak ve kurak... ^*
• uçak kazasında ölen kaç tane şair var. bilmiyorum. saymadım. ben bir tek ergin günçe'yi tanıyorum. gerçi rahmetliyi yolda görsem tanımazdım. ama bir kaç şiirini biliyorum. misteri sıkı şiirleriyle anıyorum. ve bazılarını yazıyorum.
  
  ---
  
  şiirin adı: paris bildirisi
  
  ayrıldık. kahve kuş ırmak ağaç yağmur ayrılık
  azgın bilmecesi paris'in
  göğsümün çanı durmuştur
  bunu yazıyla bildiririm işte sana
  
  alnımın tavanında göğüs bayırında
  bulutlar çirkin örgütlenmiştir
  savaşçı olacağım günün birinde
  anılarım olacak, defterim olacak, ben olacağım
  
  olmuyor bunlar olmadı şimdilik
  dadal'ın yaş gününde ihtiyar, uzaktayım
  bakıyor bir akvaryum bana balıklarıyla
  durup suratımı seyrediyorum
  
  yüzleri şiirle biriktiririm
  çıkıp paris'in bulvarlarına
  zenci yüzlerini kendim seçerim
  sarışın çocukları depolara koyarım
  
  olmadık bir sokak ırmağa akar
  pat diye biter yaz geri dönerim
  göğsümün çanı duyulmaz olur
  bunu artık kimseye bildiremedim
  
  ---
  
  "oğlum ergin sen galiba üzüntülü adamsın"^*