manisa kebabı

• izmir'de, kızlarağası yakınlarında doyuran kebap salonu'nda tanıştım kendisiyle.
  
  lezzetli bir kıymadan sadece tuzla yapılmış köfteleri ve kebapları öteden beri severim zaten ben. burdur şiş, şiş köfte, acısız kıyma kebabı (hani urfa diye bilinen), haşhaş kebabı (içinde haşhaş olduğu zannedilen), tire köftesi gibi.. manisa kebabı da bunların bir türevi. tereyağıyla tavlanan pideleri çok lezzetli. müesssesenin sunduğu süzme yoğurdun alasından ev yapımı ayran da var refakatte, körpecik izmir rokaları da. (dikkat, bu rokalar, ankara ve istanbul'daki rokalara nazaran daha küçük yapraklı olur ama daha baharlıdır tatları) yanında yoğurda ve salçalı sosa gerek yok bence. afiyetle yedim bir buçuk porsiyonu velhasılıkelam. çıkarken de, duvarda kocaman çerçeveli fotoğrafına selam verdim ünlü çevreci manisa tarzanı'nın. güzel bir hanımla kırsalda hasbihal ederken çekilmiş..
• manisa'da gülcemal lokantasının iyice abartıldığı, yol düşüldüğü takdirde manisaspor kebapçısı'nda yenmesi gereken kebap.
• yoktur. manisalı bir arkadaşımızın tatil dönüşü "aaaa mutlaka girelim size manisa kebabı ısmarlayayım." diyerek heveslendirdiği, tırnak pide üzeri köfte ve üzerine tereyağı-domates kombinasyonu. yani bunun bir yere ait, has falan olması imkansız. pideli köfte adı altında tüm illerde bulabilirsiniz. evde de yapabilirsiniz.
• eskiden olsa 2 nedenle manisaya giderdim, babaannemi görmek ve birlikte yemeye doyamadığımız,hastaysak iyileşmemizi sağlayan o leziz manisa kebabından yemek için. babaannemi kaybettim, ama hala manisaya giderim. porsiyonlar bol sumaklıdır, tereyağlıdır, acaip lezzetlidir ama malesef küçüktür. iki porsiyondan aşağısı doyurmaz, biri kendim, biri babaannem için. manisaya yolunuz düşüp de hükümet caddesindeki lezzet sofrası tahire uğramazsanız büyük hata!
• kibris $ehitleri'nde^* yapilanin aksine, asli salcasiz yogurtsuz direk tereyagiyla servis edilir. manisa'da da en iyi $afak ve gulcemal yapar.
• yanlis bilmiyorsam uzeri bol sumakla süslenerek servis edilen bir kebaptir. marmarise giderken yol ustu bir tesiste bir kez yemis olmama ragmen tadi damagimda kalacak kadar nefisti. istanbulda yapildigi yeri bulmak ya da hatirladigim lezzeti olusturan o tarifi ele gecirmek hissini o gunden beri takinti ettim^*
• orjinali vıcık vıcık tereyağ; bol sumak ve kozlenmiş biber ile pide uzerine yogurtsuz olarak servis yapılan ve tercihen yanında lokantanın kendi yaptığı ayranla tuketilmesi gereken; ki bu ayran eski lokantalarda genelde eski cam şişelerde servis edilir; kıbrıs şehitlerinde yedim diyen arkadaşların aslında yemedikleri^* manisa'da örneğin şafakta tekrar yemeleri tavsiye edilen 1 porsiyonu ile kesinlikle doyulmayan; ilkokul çağımın favori öğle yemeği.
• manisa merkez'de gülcemal'de yenmedikçe, ne yenmiş sayılır ne de tam bir eleştiri yapma hakkını taşır bunu yiyenler.
• en iyi yapan yerler manisaspor kebap salonu^*, ve gülcemeal lokantasıdır. özellikle gülcemalde saat 14 ten sonra manisa kebabı bulunmaz. şafak kebap salonu da yapar manisa kebabını ancak benim favorim gülcemaldir.
• manisa kebabına bağımlı olmanız için en az beş on defa yemeniz gerekir, ilk seferlerinde anlamsız bir köfte gibi gelebilir. benim gibi bir sonradan manisa'lıya soracak olursanız ise en iyileri sırasıyla gülcemal, manisaspor kebapçısı ve şafak kebap salonu'dur. evet adana ve urfa da çok güzeldir ama manisa kebabı da boru değildir yani.