alevi olduğunu gizlemek

• anneannem ve dedemin bu seneye kadar yaptığı şeydir.
  
  annem avşalı. karmakarışık etnik kökenlere sahibiz. anneannemin arnavutlar, tatarlarla karmakarışık ailesi karabigadan, samatyadan, biryerlerden gitmiş avşa'ya. dedem ise girit göçmeni, epey kalabalık bir ailesi var. anneannem canı istediği zaman namaz kılar, oruç tutar, mevlütlere, dualara falan gider, kuran okur, yaşar nuri'yi hayranlıkla izler. türbanlılara ve islamcı partilere oy verenlere çok kızar. tanrıya inanmıyoruz diye arada bir bize de kızar, sonra yanaklarını sıkarız affeder. dedem ise girit'ten zorla göç ettirilen, lozan mübadillerindendir. hiç namaz kıldığını, camiye gittiğini falan görmedim. bir keresinde ramazan vakti "açlıkla ibadet mi olurmuş" demişti. çok az konuşur, kendinden ve geçmişinden hiç bahsetmez ve anneannemle hiç anlaşamazlar.
  
  80 öncesinde büyük oranda tkp ve kanatları ile ilişkide bulunmuş olan aile büyüklerinin yani annemin, babamın, dayılarımın ve yengelerimin en nefret ettikleri şey insanların kimliğinde ulusal ve dini tonların ön planda olmasıdır. benim birinden bahsederken "kürt" dememe annem çok kızar, insanların kimliklerini ezilmişliğe bir başkaldırı olarak ifade etmesini bile anlamak istemez. bu yüzden de alevi olmak onlar için hiç anlam ifade etmedi.
  
  anneannem, yengeme gözyaşları içinde açıklamış dedemin alevi olduğunu. yengem de bunu aile içinde konuşacak kadar önemli bulmamış anlaşılan, konusu açıldığı zaman laf arasında söyledi ve benden başka kimsenin ilgisini çekmedi. dedemin ailesi girit'ten avşa'ya gönderildikleri zaman bunu avşa halkından saklamışlar. dedemin babası ise kızıl bir sarığı ölene kadar korumuş ve onunla gömülmek istediğini vasiyet etmiş. kıyametler kopmuş adada. dindar bir sünni kızı olan anneannem ise bir aleviyle evlendirilmiş olmanın travmasını çocuklarından gizleyebildiği kadar gizlemiş ve susmuş.
  
  şimdi yarım yüzyıldan fazla zaman geçmişken, bu sefer de ayrımcılık yapmamayı içselleştirmiş kentli ailelere dönüştüğümüz için susuyoruz ve bu konuyu yine hiç konuşmuyoruz. bu konuyu açmak yolundaki girişimlerim ise gülüşmelerle, beni devrimci romantizmi ve sol kalıpçılık ile suçlayan imalarla karşılanıyor. biz dedemin alevi olduğunu bilseydik hayatımızda hiçbirşey değişmezdi, evlerimiz 12 imam tasvirleriyle falan dolmazdı evet.
  
  ama dedem bunu kendi çocuklarına rahat rahat söyleyebilmiş olsaydı, hayatında çok şeyin farklı olacağına eminim.