• 80'lerde çocuk olanların olduğu gibi 70'lerde çocuk olanların da sokakta oynarken afiyetle yediği çocukluk lezzeti. zaten margarin çok değerli bir şeydi o zamanlar, böyle kocaman tenekede sarı bir vita yağı vardı bi onu bilirdik, bazısı vita tenekesini bitince atmazdı içine çiçek ekerdi. sonra sana yağı çıkınca asrın buluşu sandıydık margarini. sanki o zamanlar daha bi güzeldi tadı. ama üzerine şeker ekip yemenin sadece bana özel olduğunu sanıyordum yanılmışım. bi ara oğluma yapıp verdim '' bak bunu ben çocukken çok severdim'' dedim, hiç beğenmedi.
  • sabah sabah sebastian carlos 'un hatırlattığı çocukluğumuzun lezzeti. 80'li yılların çocuklarına, anneleri yapardı bunu. bizim mahallede oyun oynarken kimimiz eve gidip alır, kimimizin annesi (benim de annemin yaptığı gibi) pencereden sepetle sarkıtırdı şekerli ekmeğimizi. ara öğününü hızlı hızlı yiyip bitiren oyuna geri dönerdi. bir dilim sıcacık, tazecik ekmeğin üzerine margarin sürülüp, üzerine toz şeker serpilirerek hazırlanan bu lezzet o dönem için eşsizdi, gerçekten sevilir, talep edilirdi, başka şey bilmezdik ki, süpermarket diye birşey olmadığı gibi şimdiki çikolata-gofret-bisküvi-cips çeşitlerinin %1'i bile yoktu. almanya'daki akrabaların gönderdiği çikolatalar, nesquik'ler yavaş yavaş, sindire sindire tüketilirdi. sağlıklı beslenme, antiaging meselesi şimdiki gibi yaygın şekilde bilinmiyordu. herkes margarin yerdi o dönem. hatta kocaman tenekelerle alınırdı yağlar...

    yıllar sonra ben bunu bir daha denedim bundan birkaç sene öncesiydi, aldım ekmeği sürdüm üzerine bu kez becel, biraz da şeker... özlemle ısırdım ama ısırmamla geri çıkarmam bir oldu, kötüydü, gerçekten kötüydü, bunu yıllarca severek nasıl olup da yediğime anlam veremedim. yıllarca damarlarımı tıkayan, belki gelecekte sahip olacağım kalp hastalıklarına zemin hazırlayan bu yiyecek hem sağlıksız, hem de lezzetsizdi.
  • böyle bir şeyin varlığından ilk defa bugün, bu saatte (02.19 a.m.) haberdar oluyorsanız, dünyadaki en leziz şey sanmakla kalmayıp ertesi gün ilk iş olarak bu komponentleri*` :şeker`` :yağ` bir araya getirmek için tepinebilirsiniz de.
  • saglık beslenmeye onem veren bir annenin cocuguysanız, dısarı oyun oynarken acıkan arkadaslarınızın yiyip sizin bir turlu yiyemediginiz bu yiyecegi yıllarca dunyadaki en leziz seyi sanabilirsiniz.
  • (bkz: bir ekmek teknesi olarak eksi sozluk)
  • dogup buyudugum apartmanin iki numarasindaki simdi ismini unuttugum teyzenin ogluna yaparken her zaman bana da bir dilim uzattigi nostaljik yiyeceklerden.
    biz buna yagli sekerli ekmek derdik.
  • çocukken anneden yapması istenilen öğün arası gıdası.genelde akşam üzeri okul çıkışında istenir.
  • anneanne eviyle ozdeslesmis bir yiyecek. senede bir defa biraraya gelen ana-kizin konusacak o kadar seyleri olurdu ki, "annneaaa, biz aciktiikkk!" diye basina dikildigimiz annem lafini hic bolmeden hatta onune bile bakmadan ekmegi keser, yagi surer, sekeri de seper, elimize tutustururdu otomatige baglanmis bir sekilde.

    dengesiz mi beslenmis olurduk biz? yoo, hayir. "aciktik" bir yalandi cunku, biz o ekmekleri alip evin arkasina kacar, civcivlere, kecilere yedirirdik. dengesiz beslenen biri vardiysa o da zavalli hayvanciklardi. cocuktuk o zaman, anneannem vardi, anneannemin benim ismimi verdigi oglak vardi, sabah tavuklarin altindan sicacik yumurtalari almak vardi, anneannemin kendi elleriyle yetistirdigi domates ve biberleri dalindan koparmak vardi, uzerine seker ekilmis yagli ekmek vardi, anneannem vardi, anneannem vardi...
  • koye gittimizde babanneden istenen ve taze tereyagla yapildiginda baya guzel olan cocukluk gidasi, anisi...
  • değerini yıllar sonra anladığım anne fast food'u bu. yemeği ocağa koymuşsun ama daha pişmemiş, çocuk zır zır acıktım diyor. sen dolabı açıp ne istersen yiyebiliyorsun ama onun böyle bir lüksü yok. ekmeğe ne bulsan sürüp veriyorsun o anda. yağ ve şeker. olay budur. arada yiyorum hala. süper tadı.
hesabın var mı? giriş yap