yağmur

• yağmur başlar...
  
  bu esnada biri, hiç unutamayacağı sevgilisiyle hayatının en güzel yürüyüşünü yapar.
  
  başka biri rahatlıkla ağlar; çünkü yağmur gözyaşlarını saklamakta da cömerttir.
  
  bir kadın, pencereden bakar. ''yağmuru çok severdi...'' der, yağmura ve eşine rahmet okurken.
  
  bir erkek, bir kadının ıslanmış saçlarına aşık olur. daha sonra üç güzel çocukları olacaktır.
  
  bir çocuk yol kenarındaki birikmiş suya kağıttan gemisini koyar.
  
  bir adam, ıslanan sigarasına bakarak söver.
  
  bu esnada bir cenaze aracı, karşıyaka mezarlığı'na doğru yola çıkar.
  
  bir çiftin sinema planı ''suya'' düşer. bugün de evde; tavla vesaire.
  
  bir mahalle maçı daha erken bitmek zorunda kalır.
  
  bir kadın, arabasında silecekleri takip ederken, aklında sileceklerin olmadığı kesindir.
  
  bir öğrenci, kitabını ceketinin içine sokar.
  
  bir sokak satıcısı, niye şemsiye işine girmediğini düşünerek kendine kızar.
  
  bir adam, yağmur damlalarını düşmeden tutmaya çalışır. bire karşı bir milyar savaştır bu ama; adam yenileceğini bile bile savaşacak kadar onurludur.
  
  hayat akar. yol kenarındaki su birikintisi gibi; hızlı, pis, bulanık. üzerinde çocuğun koyduğu kağıttan gemi.
  
  o kağıtta bu cümleler yazar.
• vareden'in adıyla insanlığa inen nur
  bir gece yansıyınca kente sibir dağından
  toprağı kirlerinden arındırır bir yağmur
  kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından
  rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat
  en müstesna doğuşa hamiledir kainat
  
  yıllardır bozbulanık suları yudumladım
  bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları
  yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım
  
  hasretin alev alev içime bir an düştü
  değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü
  sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde
  yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü
  
  ihtiyar cübbesinden kan süzülür nebi'nin
  gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla
  mehtabını düşlerken o mühür sahibinin
  sarsılır ebu kubeys kovulmuş feryatlarla
  evlerin anasına dikilir yeşil bayrak
  yeryüzü avaredir, yapayalnız ve kurak
  
  zaman, ayaklarımda tükendi adım adım
  heyula, bir ağ gibi ördü rüyalarımı
  çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım
  
  yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü
  düşmanlık içimizde; dostluklar yaban düştü
  yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe
  her sayfada talihsiz binlerce kurban düştü
  
  bir güzide mektuptur, çağların ötesinden
  ulaşır intizarın yaldızlı sabahına
  yayılır o en büyük muştu, pazartesinden
  beyazlık dokunmuştur gecenin siyahına
  susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin
  sükutu yar, sevinci dualar kadar derin
  
  çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım
  bir cezir yaşadım ki, yaşanmamış, mazide
  dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım
  
  sensiz kaldırımlara nice güzel can düştü
  yarılan göğsümüzden umutlar bican düştü
  yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin
  en son, avucumuzdan inci ve mercan düştü
  
  melekler sağnak sağnak gülümser maveradan
  gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar
  mutluluk nağmeleri işitirler hıra'dan
  bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar
  bir bebeğin secdeye uzanırken elleri
  paramparça, ateşler şahının hayalleri
  
  keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım
  o mücella çehreni izleseydim ebedi
  sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım
  
  sarardı yeşil yaprak; dal koptu; fidan düştü
  baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü
  katil sinekler deldi hicabın perdesini
  istiklal boşluğuna arılar nadan düştü
  
  dolaşan ben olsaydım save'nin damarında
  tablosunu yapardım yıkılan her kulenin
  ebedi aşka giden esrarlı yollarında
  senden bir kıvılcımın, süreyya bir şulenin
  tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü
  on asırlık ocağın savururdum külünü
  
  bazen kendine aşık deli bir fırtınaydım
  fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak
  uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım
  
  sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü
  mazluma sürgün evi; zalime cihan düştü
  sana meftun ve hayran, sana ram olanlara
  bir bela tünelinde ağır imtihan düştü
  
  badiye yaylasında koklasaydım izini
  kefenimi biçseydi ebva'da esen rüzgar
  seninle yıkasaydım acılar dehlizini
  ne kaderi suçlamak kalırdı, ne intihar
  üstüne pırıl pırıl damladığın bir kaya
  bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya
  
  suskunluğa dönüştü sokaklarda feryadım
  tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu
  bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım
  
  haritanın en beyaz noktasına kan düştü
  kırıldı adaletin kılıcı; kalkan düştü
  mahkumlar yargılıyor; hakimler mahkum şimdi
  hakların temeline sanki bir volkan düştü
  
  firakınla kavrulur çölde kum taneleri
  ahuların içinde sevdan akkor gibidir
  erdemin, bereketin doldurur haneleri
  sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir
  şemsiyesi altında yürürsün bulutların
  sensiz, yükü zehirdir en güzel imbatların
  
  devlerin esrarını aynalara sorsaydım
  çözülürdü zihnimde buzlanmış düşünceler
  okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım
  
  sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü
  ilkin karardı yollar, sonra heyelan düştü
  güvenilen dağlara kar yağdı birer birer
  sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü
  
  yağmur, duysam içimin göklerinden sesini
  yağarsın; taşlar bile yemyeşil filizlenir
  yıldırımlar parçalar çirkefin gölgesini
  sel gider ve zulmetin çöplüğü temizlenir
  yağmur, birgün kurtulup çağın kundaklarından
  alsam, ölümsüzlüğü billur dudaklarından
  
  madeni arzuların ardında seyre daldım
  küflü bir manzaranın çürüyen güllerini
  senin için görülen bir düş de ben olsaydım
  
  şehirler kabus dolu; köylere duman düştü
  tersine döndü her şey sanki; asuman düştü
  kırık bir kayık kaldı elimizde, hayali
  
  hazindir ki, dertleri aşmaya umman düştü
  ayrılığın bağrımda büyüyen bir yaradır
  seni hissetmeyen kalp, kapısız zindan olur
  sensiz doğrular eğri, beyaz bile karadır
  sesini duymayanlar girdabında boğulur
  ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin
  şaşkınlığa açılır gözleri, görmeyenin
  
  saatlerin ardında hep kendimi aradım
  bir melal zincirine takıldı parmaklarım
  yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım
  
  sensiz, ufuklarıma yalancı bir tan düştü
  sensiz, kıtalar boyu uzayan vatan düştü
  bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül
  yüzyıllardır dorukta bekleyen sultan düştü
  
  ay gibisin; güneşler parlıyor gözlerinde
  senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay
  her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde
  sümeyra'yı arıyor her damlada bir saray
  tohumlar ve iklimler senindir; mevsim senin
  mekanın fırçasında solmayan resim senin
  
  yağmur, birgün elimi ellerinde bulsaydım
  güzellik şahikası gülümserdi yüzüme
  senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım
  
  tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryan düştü
  toplumun gündemine koyu bir isyan düştü
  iniltiler geliyor doğudan ve batıdan
  sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü
  
  islaklığı sanadır ahımın, efganımın
  içimde hicranınla tutuşuyor nağmeler
  sendendir eskimeyen cevheri efkarımın
  nazarın ok misali karanlıkları deler
  bu değirmen seninle dönüyor; ahenk senin
  renkleri birbirinden ayıran mihenk senin
  
  bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım
  kapanıyor yüzüme aralanan kapılar
  sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım
  
  yağmur, sayrılığıma seninle derman düştü
  beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü
  silindi hayalimden bütün efsunu ömrün
  bir dönüm noktasında aklıma rahman düştü
  
  nefesinle yeniden çizilecek desenler
  çehreler yepyeni bir değişim geçirecek
  aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler
  anneler çocuklara hep seni içirecek
  yağmur, seninle biter susuzluğu evrenin
  sana mü'mindir sema; sana muhtaçtır zemin
  
  damar damar seninle, hep seninle dolsaydım
  batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın
  kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım
  
  kardeşler arasına heyhat, su-i zan düştü
  zedelendi sağduyu; körleşen iz'an düştü
  şarkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın
  insanlık bahçemize sensizlik hazan düştü
  
  yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım
  çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım
  dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım
  sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım
  uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım
  bahira'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım
  okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım
  senin için görülen bir düş de ben olsaydım
  yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım
  senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım
  sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım
  damar damar seninle, hep seninle dolsaydım
  batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın
  kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım
  
  nurullah genç
• "yağmurdan kaçılmaz oğlum, sahibine ayıptır" derdi babaannem; kapı önünde bakır bir çanakla yağmur suyu biriktirirdi kuşlar için. mahallenin kedilerinin bu suyu kuşlarla paylaştıklarını görmüşlüğüm var, çok şükür...
• anneanne evi ikinci evimdi o zamanlar. evin güneybatı cephesindeki odada uyurdum. evin odunluğunun eski çinko saclarla yapılmış çatısı ise uyuduğum odanın penceresine bitişikti. çatı kabaca böyleydi. köyümde gece yağmuru pek yağardı ve her zaman yağmurdan önce fırtına sahne alırdı. özellikle lodos estiğinde rüzgar, çinko sacların arasına girerek muhteşem bir uğultuya sebep olurdu. saclar kalkar kalkar inerdi. yazarken zihnim o sesi kulağıma çalıyor şu anda. çok geçmeden ilk yağmur damlası düşer ve arkası da gelirdi. yağmur çinko saca vurdukça çıkan sesler, uykuya dalmadan önce dinlediğim son şarkıya dönüşürdü sanki. yağmur hızlandıkça hızlanırdı. bense yatağımın içinde hiç kıpırdamadan o işitsel şöleni dinlerdim. yağmur sesi ve karanlık bir araya geldiğinde oluşan bileşim gerçekten iyi hissettiriyordu. yağmurun sakinleştirici bir muhtevası var, özellikle gece yağmurlarının. öyle gecelerdeki gibi huzurlu bir uykuya dalışın kıymetini insan çok sonradan anlıyor.
• dun aksamki makina programinda akustik olarak yorumlanan cem adrian ve denizhan dueti. sozlerini de yazayim tam olsundan once belirtmek isterim ki; okan bayulgen'in de belirttigi gibi, oyle bir sarkidir ki o yerinde duramayan, saatlerce minder uzerinde oturmaktan kici basi agirmis insanlarin hepsini yerine oyle bir kitlemis, oyle bir susturmustur ki, okan bayulgen'in kendisi bile sasirmistir. ve hatta oyle bir sarkidir ki, insanin cikip sokakta "yagmur korkmuyorum lan senden, yagsana aglar gibi hadi!" diye bagirasi geliyo cok net bi sekilde. bunun disinda sozlerini de yazayim tam olsun ;
  
  korkmuyorum artik senden gece
  korkmuyorum hic karanlik
  uzerime gel istersen
  sar beni ben kacip gitmem
  
  korkmuyorum artik senden yaln
  
  edit : izlik
  korkmuyorum hic korkmuyorum
  yuregime vur
  vur istersen
  kalmadi hic kacip gitmem
  
  sokaklarda yanimda dolasan
  yagmur
  geceleri basucumda duran
  yagmur
  avucumda ellerin yerine
  yagmur
  vur yuzume
  vur yuzume
  
  saclarimda nefesin yerine
  yagmur
  dudagimda dudagin yerine
  yagmur
  gokyuzunden caresizligimi
  yagmur
  vur yuzume hadi
  vur yuzume
  
  daha hizli yagmur
  yag hadi yagmur
  aglar gibi yagmur
  vur yuzume
  
  hadi yagmur
  cok uzgunum cok uzgunum cok uzgun yagmur
  kaybedecegim neyim/ne kaldi yagmur
  vur yuzume yagmur
  yagmur...
  
  not : bi kismi nakarat, bi kismi intro, bi kismi outro.. usendim onlari yazmaya.
  
  not 2 : cem adrian kisisi dun makina programinda okan bayulgen'in "playback mi yapicaksin?" sorusuna verdigi "asla." cevabi ile super saygimi kazanmistir -ki kendisinin ne kadar umrunda benim saygimi kazanip kazanmamasi o apayri bi mevzu ama neyse- .
  
  not 3 : kendi sitesinde ve fan sitesinde sozleri bulunmuyor, dinleyerek cikarttim. hataliysam arayin.
  
  edit : düzeltmeler icin alatariel'e selam ederim.
  
  edit 2 : susayaci'na da selam ederim.
  
  edit 3 : darth maula da selam ederim.
• derler ki, her bir yağmur damlasını bir rahmet meleği indirirmiş yeryüzüne ve hemen gider tekrar sıraya girermiş, bir sonraki damlayı indirebilmek için. bu rahmet melekleri o kadar çoklarmış ki, bir daha kıyamete kadar ikinci damlayı indirmek için kendilerine sıra gelmezmiş.
  
  yağmurda iki farklı yönden gelip başımı dayadığım cama yapışan damlacıklar kendilerine yol açar, ben de seyrederim onları. önce ürkek ürkek aşağıya doğru kayarlar. dura dura, temkinli.
  
  aşağıya kaydıkça gitgide birbirlerine doğru çekilmeye, birbirlerine yaklaşmaya başlarlar. birbirlerine yaklaştıkça da hızları artar, sanki hem kendileri hem de çevrelerinde bulunan tüm etkenler onlar birbirlerine çabucak kavuşsun diye elbirliği yapıyordur.
  
  hem aşağıya hem de birbirlerine doğru ilerlerler.
  bir noktada birleşir yek hale gelirler, yekvücut olurlar.
  yekpare olurlar.
  ve nihai hedeflerine, yani aşağıya, cam kenarına doğru korkunç bir hızla ilerlerler. zemine çarpar çarpmaz da orada biriken diğer damlalara karışır, bütün olurlar.
  
  onların evreninde, evrenle bir olmuşlardır. asıllarına dönmüş, özden olmuşlardır.
  
  işte bu yüzden, yağmurun bir diğer adı da rahmettir.
  işte bu yüzden, aşıklar yağmuru sever.
  
  yağmur, birbirlerine sokulsunlar diye aşıklara aittir.
  yağmur, aşktır.
• insanlarin icindeki siirselligi ortaya cikaran bi doga olayi velakin kendimi tutamicam
  ne zamandir ortalarda yokken tam da temizlikten sonra gelip yeni silinen camlarin amina koyan...
• kızım olursa adı olacak yağmur, vaktim olursa yürüme hevesim, üşümezsem duşum, ağlamazsam örtüm, geç kalırsam mazeretim, kredi kartlarımı ödeyemezsem avuntum, aşık olamazsam ızdırabım,öfkeliysem asudem,caniliğimde yazıklanışım, kasım ayında isek nedametim,arka sokaklardaysam cesaretim, burnum aşk kokusu alıyorsa sırdaşım, ve o beni aramıyorsa recimim olacak yamur.
• bu sabah saat 7:32'de aramıza katılan küçücük ama aslında kocaman ailemin yeni bireyi. doğum anından itibaren yanında olmaya yemin ettiğim ablasıyla beraber tüm gerçeğim. bebeğim, amacım, her şeyim.
  
  hoş geldin kızım. baban burada.
• bu yağmur böyle iyi afferin tanrıya, herkes ıslansın iyi oluyor hoşlanıyorum.
  
  bu yağmur böyle iyi de çevresi kötü. bulutları diyorum. ne zaman darlansam göğe bakarım. zaten turgut abi'nin göğe bakma durağı benim evin balkonunda. şehir merkezine ya da hatlı bir dolmuş güzergâhına imar izni çıkmamış da getirmişler benim balkona koymuşlar işte. ben de boşa gitmesin diye bakıyorum. yoksa bilen bilir gökyüzü, ay, yıldız falan sevmem hiç.
  
  dünyanın bu kısmına yağmur yağıyor ve yine birileri camlara koşuyor "oh mis gibi toprak koktu." demek için. hemen onların sayısız pencerelerini bir bir kapatın. koşu yollarına ayak koyun, gerekirse hareketli perdeleme ve faul de yapabilirsiniz. sonra da lütfen "geri zekâlı! toprak kokmaz, toprak kokan bi'şey değil. bu kokan suyu bulunca hemen üremek isteyen aktinobakterilerin sporlarının kokusu. oh mis gibi tek hücreli koktu, spor koktu diyeceksin." deyin. sonra da suratındaki o eblek ifadeyi izleyin. hatta lütfen sevgilinizi alıp yağmur altında el ele yürüyüşe çıkın ve ona bakteriyel sporlardan bahsedin. ona geosmin moleküllerini falan anlatın. dilerseniz eğrelti otlarının da bu şekilde ürediğine değinebilirsiniz. zaten eğrelti otunun diğer adı da aşk merdiveni. evet. içimdeki romantiği durduramıyorum yine...
  
  hayır ben hangi mevsimde kaç numaralı makine yağı kullanmak gerektiğini bilen insanım, yağmur başlığında ne işim var. neyse. şimdi otobüs gelir biner giderim. dönmeyeceğim bir yer beğendim başka türlüsü güç.