iyiliğin tamlığı

• elif şafakın bit palas adlı romanında geçen bir olgu. karakterlerden biri çok güzel bir çocukluk geçirmiştir ve yetişkin hayatında yaşadığı herşey bu seviyenin altında kalmaktadır ki bu ona acı vermektedir:
  
  "
  ....
  gene bir zikir sonrası iğdiş bir boşluğa gözlerini açtığında, "bulduklarımla yenimeyi bilmiyorum", dedi fısıltıyla, "çünkü nankörüm". ve tuhaf şey, bu tespitten gocunmak şöyle dursun, ferahlık duyduğunu fark etti. çocukluklarının be kadar olağanüstü bir güzellikte geçtiğinin daha çocukken bile farkında olanların onulmaz hastalığına yakalanmıştı; hayat çıtası yükeskte başlayanların hastalığına... şimdi yaşadığı tüm güzellikler hep o çıtanın altında, tanıştığı tüm insanlarsa dedesinin gölgesinde kalıyordu. oysa onlar bu noksanlığın farkında bile değillerdi. mesele de buydu zaten: iyiliğin tamlığı.
  ...."
  
  ^{*** ***}