ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
hayatıma 17 dakikalığına giren yeditepeli kız
-
durumumuz yoktucular için özet:
kahramanımız sabah geç kaldığı için son derece rüküş bir şekilde dışarı çıkıyor ve ağzına kadar dolu olan bir minibüse biniyor. burada göğüslerinden gözünü alamadığı bir genç kız tarafından direk muamelesi görüyor ve gencimiz asal sayı sevdiğinden 17 dakikalık bir macera diye bunu bize anlatıyor.
yeditepeli kız sana sesleniyorum. herkese tutunma.
gençlik 30'da mı 35'te mi biter sorunsalı
-
biz bitti demeden bitmez...
sümeyye rümeysa sümeyra üçlüsü
-
- cecelist
- ölümüne rte
- no dm
- babasının prensesi
- anasının amı
- 15.08.2017 tanışma
- 26.10.2017 ilk el ele tutuşma
- 12.12.2017 gülhane parkına intikal
- 18.09.2018 recep ve binalinin annesi
liste uzar gider ama yazmaya üşendim.
nejat işler'in minimalist yaşama geçmesi
kız isterken en son kimle çıktınız diye soran baba
-
- en son kiminle çıktınız peki?
- semra ile efendim, okulda tanışmıştık.
- ezgi ile çıkmadınız mı?
- hayır efendim.
- açıkcası ben en az bir ay ezgi tecrübesi olmayan insana kız verme taraftarı değilim.
- aslında tam çıkmak üzereydik, araya askerlik girdi malumunuz...
- peki beş sene sonra kendini nerede görüyorsun delikanlı?
- sizlerle birlikte yazlıkta okey masasının başında görüyorum efendim, hatta siz okeye dönüyorsunuz.
- güzeeel, hanım benim kanım kaynadı bu çocuğa.
thy kokpitinden skandal fotoğraf
-
ben de kokpitte alem diye geldim balta çıktı, olsun o da olumlu.
türkiye'de domuz eti yiyenler var
-
türkiye'de kul hakkı yiyenler de var sayın cumhurbaşkanım, ona da müdahale etmiyorsunuz.
tekrar başlaması istenen diziler
-
(bkz: avrupa yakası)
24 nisan 2017 yaşar holding açıklaması
-
yaa selim kardeş çok rahat konuşuyordun
ismail kartal'ın meireles hasan ali değişikliği
türkiye'nin girişine yazılması gereken söz
-
"yaşanmaz"
hani çeşmeler olur şehirlerin eski sokaklarında. akar böyle gürül de koca bir avuç içmek için hızlanır keyiflenirsiniz. ta ki üstüne mavi bir boyayla yazılmış "içilmez" yazısını görene kadar.
öyle birşey işte türkiye, avucunuza dolan acı su olur.
eve gelen ustanın ayaklarının kokması
-
içimi her seferinde cız ettiren bir anı, hayatta kırıp da kırdığımı fark ettiğim zannederim ilk pottur. 1988 yılında, öyle çok küçük de değil, dokuz yaşında olduğum ve oturduğumuz ikinci eve taşındığımız sonbahardı. oturma odasına halı döşemek üzere eve iki usta gelmişti ve ben annemle beraber hayatımda ilk defa bir halının nasıl döşendiğini gözlüyor, adamların hareketlerini ilgi içinde izliyordum.
aptallık, cehalet, belki korunaklı hayat denebilir, ama o yaşımda değil nasıl olduğunu, neye benzediğini bilmek, ayak kokusu diye bir kavramın varlığından, ayakların kokabileceği gerçeğinden dahi haberdar değildim. işte bu yüzden ki, ustaları seyretmeye başlamamdan bilmiyorum kaç dakika sonra etrafı pek yabancı ve tahammülü pek güç bir koku sardığında içten bir merak içinde anneme dönüp “ya anne, burası ne koktu?” diye sormaktan hiç çekinmedim. annemin o anda bir cevap verip vermediğini, kaş göz edip etmediğini, benim orayı terk edip kokunun olmadığı bir yerlere kaçıp kaçmadığımı hatırlamıyorum. ortamdaki yeni kokuyu ortamdaki yeni insanlara bağlamak gibi basit bir zihinsel işlemi gerçekleştirememiş olduğumu görmek apayrı bir utanç kaynağı bugün bana, ama annemin adamlar gittikten sonra beni çekip, içten içe saflığıma gülse de üzgün bir şekilde “kızım ne yaptın öyle, adamların ayağı kokuyordu tabii ki, başımdan aşağı kaynar sular döküldü” demesini takip eden utanç kadar değil.
beni çok etkilemiş, çocukluğuma damgasını vurmuş bir anı olduğunu iddia edemem bunun, abartı olur. ama uzun ve düzensiz aralıklarla da olsa, kimi zaman sebepli, kimi zaman sebepsizce aklıma düşmüş ve her defasında içime hicapla hüzün karışımı hisler salmıştır. şimdi hiçbir şeylerini hatırlamadığım, halı döşedikleri o evden on seneden çok oluyor ki ayrıldığımız bu adamlar sözlerimi duymuşlar mıydı o gün işleri güçleri içinde, duydularsa bir şey hissetmişler, canları acımış mıydı, evden çıktıktan sonra bunu aralarında konuşmuşlar mıydı, yoksa hakkında bir söz edilemeyecek kadar ağır mı gelmişti onlara, ve eğer ki hala yaşıyorlarsa, benim gibi onlar da arada bir geri dönüyorlar mıdır zihinlerinde bu buruk hatıraya? bilemiyorum.
asla duyamayacak olsalar ve o özür hiçbir şeyi değiştirmeyecek de olsa o salak, densiz kız çocuğu adına defalarca özür dilemek istiyorum. bana insanları hiç bilmeden, hiç istemeden, üstelik de geri dönüşü olmayan bir şekilde kırmanın ne kadar mümkün, mümkünden de öte, kolay olduğunu belletmiş bir çocukluk lekesidir.