kardeşlik

• haydar ergülen'in bir vakitler pazar günleri babalarıyla kardeş kardeş oynayan çocukları anlatan şiiri.
  
  babam bir pazar günüydü eskiden, yağmur
  yağar, evin büyük oğlu olurdu birden, ben
  evini kaybetmiş oğul olurdum ona, sorardım
  ona hemen: baba hangimiz oğlusun sen?
  kardeş olurduk hemen ev büyürdü ikimizden
  yok olurdu oğulda yer bulamayan babanın suçu,
  yağmur çocukluğun çatısından gidince anlaşılır yokluğu
  şimdi bir başına kalan ev gibiysem
  bir başka yetim olan şiirin suçu yok bunda
  ev neyse şiir odur, babadır neyse oğul da!
  kelimelerin değil seslerimizin ilk yağmurunda
  ahmakıslatan sırılsıklam benzettiğinde birbirimize
  unuttum bizi, bir suçu sessizce paylaşırken de
  unuttuğum sırdı bu: kardeştir babayla oğul!
  kardeştir yetimle şiir insan yarısında baba,
  yarısında oğul olur hayata, suç ve ceza, sus ve...
  dinle ve sus: bu şiir suçluysa yalnızca susulur!
  mustafa ırgat ölür, eski yetim olur, kimsesiz
  kelimelerden meleği bir daha geçmez olur...
  baba ölür, kardeşliği yetim bırakır oğuldan önce,
  
  bütün yetimler ayağa kalksın, eski yetim şiir de!