une fille d'eve

• neuvedes-mathurins sokağının en güzel konaklarından biri. gecenin saat on bir buçuğu. fransız sanayisinin ancak bu son yıllarda imal edebildiği, o göz okşayan, hareli, mavi kadifeyle kaplı, evin hanımına ait özel dairede, şöminenin önünde iki genç kadın oturmakta. kapılarda, pencerelerde,
  gerçek sanatkârlar olan döşemecilerden birinin elinden çıkma, duvar kaplamalarının rengine uyan mavilikte, yumuşacık kaşmir perdeler. işlemeli üç zincirle tavanın ortasındaki zarif gül kabartmasına
  asılan, firuze kakmalı gümüş bir lamba. en küçük ayrıntıda bile bu dekora uygunluk aranmıştı. üstüne beyaz kaşmirden yıldız düşürülmüş, mavi ipekten tavan kaplamasına kadar. bu kaplamanın inciler tutturulmuş, kıvrımlı, uzun şeritleri, eşit aralıklarla duvarlara dökülüyordu. yere bastığınızda, üzerine
  mavi çiçek demetleri serpilmiş, yünden, açık kül rengi bir belçika halısının sık bir çimenlikte yürür gibi sıcacık temasını hissederdiniz. eski çağların en güzel örneklerinden ilham alınarak pelesenk ağacından yapılmış mobilya, zengin tonlarıyla bu bütünlüğün donuk, yahut da bir ressamın kullanacağı bir ifadeyle, biraz fazla flu manzarasını bir kat daha ortaya çıkarmaktaydı. kenarları yaprak yaprak tahtadan oyulmuş, ortalarında beyaz, nadir bir ipekli üzerine mavi çiçek nakışları bulunan koltuk ve kanepe sırtları sevimli bir görünüş arz ediyordu. pencerenin iki yanında bulunan iki etajer, el sanatlarının düşüncenin ateşinde pişmiş ürünlerini, yani pahada ağır bir sürü ıvır zıvırı sergilemekteydi. mavi mermerden şöminenin üstünde, eski saksonya tarzının en çılgın porselenleri, ellerinde zarif çiçek demetleriyle ezeli düğünlere giden, alman çinisinden yapılma bu çobancıklar, arabesk tarzda savat işlenmiş platin bir saati çevrelemekteydi. üst tarafta, üzerinde kabartma figürler olan ve eski kral malikânelerinden kalma bir abanozla çevrelenmiş venedik aynasının dilimleri
  birbirine aksederek parıldamaktaydı. iki tane çiçeklik, serlerin, solgun ve ilahî çiçeklerin, botanik ilminin bu incilerinin sağlıksız lüksünü yaymaktaydı. bu soğuk, düzenli, sanki satışa çıkarılmış gibi tertemiz dairede, insanda mutluluk uyandıran o hırçın ve arzulu keşmekeşten eser bulamazdınız. her
  şey, gözyaşlarına boğulmuş iki kadın da dahil, tam bir ahenk içindeydi. sanki her şey acı çekiyordu.
  
  (bkz: honore de balzac)
  (bkz: betimleme sanatı)