29 ocak 2009 yasemin mori ghetto konseri

• sahnede ne yaptığının farkında olan bir delinin sahne aldığı konserdi bu.
  
  sonra tonemaysterin bütün engellemelerine rağmen yasemin'in gürleyen baskın sesi utangaç ve çekingen kişiliğiyle buluştu. tezatlardan tezat beğendi dinleyenler kendilerine.
  
  yarım saatlik bir albümden bir konser çıkarmak elbette mümkün değil. o bakımdan düzenlemeler, uzayan şarkı araları ve şarkılar dinledik. arada da kendilerine yer bulan yeni şarkılar duyma fırsatımız oldu. fakat bu yeni şarkılardan istediği tepkiyi alamadı yasemin. belki o kadar utanmasa, seyirciyle biraz daha iletişim kurmayı başarsa seyirci de ona beklediğinden fazlasını sunabilirdi.
  
  ama şarkılar sırasında pek umursamadı yasemin. tüm enerjisini, tüm sempatikliğini kattı hareketlerine. kanatlarını gerip bir aşağı bir yukarı uçtu sahnede. ve yine gösterdi ki o kayıtlardan duyduğunuz ses bir stüdyo mucizesi değil. ses sistemi elbette ki mekan sayesinde yerindeydi, hoştu. ama grup mu hazırlıksızdı, yoksa tonmaysterle mi anlaşamadılar bilemiyorum. bütün konser boyunca her aletin ve mikrofonun sesi ayrı açıldı kısıldı. o da bozamadı yasemin'in keyfini. ama saçları bozmuş olabilir. şarkı aralarında bu kadar nefeslenmesinin sebebi de bu olsa gerek hatta. çünkü o kadar tempoya harekete ben izlerken terledim. o sahnede nasıl eriyip gitmedi anlamış değilim. takdir ettim.
  
  utangaç bir hanımmış yasemin. hatta belki de o kadar utandı ki bir hoşçakal bile demeden kaçarcasına indi sahneden. bis mi? hayır ilk birkaç dakika aklımın ucundan bile geçmedi. bu bisimsiden geri gelirken de "başıma neler geldi bir bilseniz" dedi ve "ya ben tam gidiyordum ama daha süren dolmadı, o sahneye dön ve iki şarkı daha çal dediler" havası yarattı. nolur nolur nolur ve arjantin'i bir kez daha canlı dinleme fırsatı yakaladık sonuçta.
  
  hep niye az konser verdiğini sorgulardım kafamda yasemin mori'nin. hem repertuarı kısaymış hem de sahnede olmak zor zanaat azizim.