kapış

• genelde bizim balkondan duyulurdu bu söz. abim, mahallenin en iyi misket oyuncuları kategorisinde birinciliğe oynadığı için gün aşırı 3. kattan kapış yapardı. önce kendisi fazla yüksek olmamakla beraber "kapışşşşş" diye seslenir, bunu duyan ben dahil bütün çocuklar balkonun altında toplanırdı. teoride abim de olsa işin içine misket, gazoz kapağı, futbolcu kartı gibi materyaller girince abim sokaktaki herhangi bir abiden farklı olmuyordu. aksine güç bela köktüğü misketleri kökülürüm diye bana elletmez, bazen 50 misket karşılığı aldığı dongi kemikleri, aynalı dongileri, uğurlu kafliklerini artiztik olsun diye gösteriyordu.
  
  kapış heyecanına kapılan çocuklar deli gibi bağrınır, oraya buraya koşar, oyun oynayan oyununu bırakır, salçalı ekmek yiyen ekmeğini temiz kaldırıma bırakır balkonun altına üşüşürdü. seromoni her zaman aynıydı, önce tek misket atar. mahallenin en cingözünü tespit eder, ikinci misketi onun tam tersine atar yeteneklerini sınar, üçüncü sefer 2 misketi aynı atıp kapabilen kişinin seçilmiş kişi olduğunu belgelemeye çalışırdı. en son sıkılır bir avuç misketi aşağıya atar, hepimiz çil yavrusu gibi dağılıp misket kapmaya çalışırdık.
  
  şimdi anlıyorum abimin neden öyle yaptığını; hazıra alışmıyayım, hak ederek kazanayım istemiş olmalı veya bildiğin yavşak.