fil

• ormanın gerçek kralıdır. neden mi? anlatayım...
  
  lisede neredeyse tüm lise hayatım boyunca yan yana oturduğum bir arkadaşım vardı yakup adında. çok makara yapar gülerdik. özellikle lise sonda had safhaya ulaşmıştı kıllatmalarımız, milletin en sıkıntılı "2-3 soru çözsem kârdır." anlarını biz kahkahalar eşliğinde, ona buna sararak geçiriyorduk.
  
  lise sonda bir gün yine her zamanki gibi sınıfa ilk ben geldim, sırama oturdum, kafayı sıraya koyup sınıfın dolmasını bekliyorum. herkes 15 dk içinde dökülürken yakup da sınıfa girdi arada. girerken baktım, düşünceli, durgun. dedim "heralde uyuyamadı falan, bi'kaç dakika sonra açılır." geldi, yanıma oturdu. her gün yaptığımız cam ve kalorifer yanına kim oturcak münakaşasını da yapmayınca, ben hafiften işkillenmeye başladım, bir terslik olduğuna dair hislerim kuvvetlenmeye başladı. nasıl olur da yakup kış günü kalorifer yanını istemezdi?
  
  ilk 1-2 ders bitti yakup'dan hala adamakıllı ses yok. zorla 1-2 laf alıyorum ağzından açılsın diye ama onlarda keyifsiz dökülen birkaç kelime, işe yaramıyor. durup kafasını sıraya koyuyor, uzaklara bakıyor, sıkıntı yapıyor; yakup'un hayatta yapcağı triper değil bunlar diyorum, uyuz oluyorum. "acaba ciddi bişey mi oldu?" falan diyorum. ama "öyle bişey olsa direk söylerdi zaten." deyip o ihtimalden de vazgeçiyorum. öğle arası oldu, yemek yiyelim diyorum; konuşmuyor bile, "ben istemem." minvalinde jest ve mimikler yapıyor...
  
  böyle geçen 3-4 saatin ardından, son derslere doğru tam ben umudumu kesmeye başlamışken yakup kafasını, yasladığı sıradan sakince kaldırdı ve şöyle dedi:
  
  -oğlum aslında ormanın kralı fil ha...
  
  bir an yakubun suratına baktım. sonraki birkaç saniye cümle üstüne muhakememi yaptım; hakikatten de fil'e kafa tutabilen hayvan yoktu doğada, çok güçlüydü ve akıllıydı. ayrıca bu kadar güçlü olmasına rağmen aslan gibi ona buna zorbalık yapmıyor, ormanı demir yumrukla yönetme planları kurmuyordu, gayet mütevazi bir biçimde ekmeğine koşuyordu. gerçekten de kral hayvandı fil. ormana çok sık uğramasa da ormanın kralı da olabilirdi pekâla. hem ne var ki, aslan da çok uğramıyordu; yakup haklıydı. kafamda bu düşüncelerle geçen birkaç saniyeden sonra yakuba döndüm ve dedim ki:
  
  -harbi lan...
  
  bunun üzerine yakup bilge ve muzaffer bir edayla başını hafif sağa sola sallarken ufak bir tebessüm oturdu yüzüne. o andan sonra normale döndü, onu bir daha asla o günkü gibi inzivada görmedim. işte o günden beridir de benim için ormanın gerçek kralı fildir...