orhan kemal

• bir ara beyrutta yasamıstır. ilk aşkını da burada yasamıstır. olaylar şu şekilde gelişir:
  
  "çalıştığım yerin yanıbaşında bir çikolata fabrikası vardı. ve bu fabrikada sarı saçlı, mavi gözlü çok güzel bir rum kızı vardı. adı eleni’ydi. matbaanın bütün gençleri bu kızın çevresinde pervane gibi dönerlerdi. bense üstüm başım çok kötü olduğu için uzaklarda durur, sokulamazdım. benimle alay eder korkusuyla hep kaçardım. bir gün ters çevrilmiş bir gaz sandığı üzerinde otururken yanıma geldi. zaten ufacık bir alevle parlamaya hazır olduğum için bütüm gövdemi ateş bastı. ben kızı türkçe bilmez sanırdım, benimle birden türkçe konuştu: ‘senin adın ne’ dedi, nereli olduğumu sordu. bir çikolata verdi. aiev ispirtoya değmişti artık. o günden sonra o kıza aşık oldum iyice. işime dört elle sarıldım. ve her gün saçlarımı taramaya başladım. sonra buluşmalar başladı, deniz kıyılarına iniyorduk. ve bir gün ona ayağımdaki eski pantalondan utandığımı söyledim. ‘sen ne utanıyorsun, zenginlerimiz utansın. aldırma böyle şeylere, boş ver’ dedi. işte bende ilk sosyal uyanış galiba bu rum kızı ile başladı."
  
  bu aşk hikayesi kızın bir gün işten ayrılması ile biter....