denemeler

• ilkokul 5. sınıfa giderken bir öğretmenim montaigne'in denemeler'inin sadeleştirilmiş versiyonunu hediye etmişti. kitabın bir yerinde insanların büyüdükçe ciddi bir hale büründüklerinden ve aslında hiçbirinin öyle olmadığından sözediyordu yanılmıyorsam. ertesi yıl din kültürü ve ahlak bilgisi dersine giren öğretmen konuştukça aklıma bu geliyordu sürekli. adamın insana ve eşyaya yaklaşımı öylesine ciddiydi ki söylediklerini duysanız 'bu adam hiç sıçmamış,hiç sevişmemiş' diye düşünürdünüz. o adamı beyaz paçalı donu ve çoraplarıyla gece karısıyla sevişirken hayal edip içten içe güldüğümü hatırlıyorum,insanlar gülünçtü. şimdi ise aynı şeyi pek yetkili devlet büyüklerimiz için düşünüyorum zaman zaman. sahi, ağızlarından tükürükler saça saça ahlaka dair konuşmalar yapan bu takım elbiseli amcalar yataktayken de kravat takıyor mu?