mehmet gürs

• bu adamın ntv'deki yemek programı gerçekten insanı hasta eder. beni ediyor en azından. kardeşim bir mutfak bu kadar mı mükemmel, kusursuz, iyi dizayn edilmiş, ergonomik olur ya. nedir bu mutfak, niyedir? sevmem ben öyle mutfak bi kere. sonra en sikindiriğinden bir tutam karabiber, yarım baş soğan için de özel metal öyle kulllanışlı küçük kaplar mı olur be. al bi yerden soğanını karabiberini bir tutam, at içine, canın yandığım. insanda biraz empati olur be kardeşim. ben tiksinirim öyle şıkır şıkır, postmodern, dizayno, zanussi, italyano, bangolufsen tipi mutfaklardan. rahatsız olurum yani. "kaç kişide var kardeşim böyle mutfak?" muhabbetine girecek değilim, ki girersem de girerim yani hakkım var böyle bir şeye ama denecektir ki işte "kardeşim ab grubu izliyor bunu ntv'de. caddenin, etiler'in, kemerburgaz'ın insanları izliyor, sana ne oluyor, pardon yani.." falan. iyi izlesinler banane, ama dediğim gibi o kusursuz mutfak, ve o titiz havalar insanı deli ediyor. bilmemne karıştıracak, hop alet hazır. bilmemne kesecek, hop özel bıçak var zaten. bilmemne çıkaracak, hop o özel kabında duruyor çoktan. bir şey de olmasın, bir şeyi de bulama, böyle saat gibi işler mi yemek yapma işi yahu. bir de mehmet gürs bazen saatlerce uğraşıp acayip sandviçler filan hazırlıyor mangalolu, domingolu (uyduruyorum) filan. sonra da arkadaşlarına götürüyor, tekneye, hep beraber tekne yolculuğuna çıkıyorlar, yolda mehmet gürs arkadaşın hazırladığı süper sandviçleri yiyorlar, ölçülü bir neşeyle filan. daha da mide bulandırıcı bir manzara oluyor o zaman.