bejan matur

• her kadin kendi ağacini tanir
  
  sana geldiğimde
  kanatlarını,
  siyah taşlarla örülmüş
  o ıssız şehrin üzerinde açacak,
  bulduğum bir ağacın dallarına tüneyecek
  ve acıyla bağıracaktım.
  
  her kadın kendi ağacını tanır.
  
  uçtum o gece.
  karanlığın girmeye korktuğu şehri geçtim.
  gölge olmayınca ruh yalnızdı. uludum.
  
  (kaynak olarak web sitesi kullanılmıstır.)