acparantez

• artık her biri başlı başına şehir efsanesine dönüşmüş büyük partilerin organizatörü, ev sahibesidir. studio 54'ü seyrettiğinden beri asla eskisi gibi olmadı dimağı. 70ler ve 80ler kokan bu partilerde uçuklukların bini bir paradır. atların üstünde salona gelen dansçı çıplak çocuklar, pastadan çıkan tıpa tıp madonna temsili, bahçede etrafı domates filizleri ile çevrilmiş ot bahçelerinden temin edilen, üreticiden tüketiciye konseptli otlar, duvarlara yerleştirilmiş musluklardan akan içkiler, alkol duvarını geçip değil kırıp havuzda boğulma tehlikesi atlatan tipler, punch kasesinde yüzen striptizciler, önce bal ile kaplanmış çıplak vücutları nutella ile kapatma yarışmaları, bilmem kaç yüz ekran tvden izlenen madonna konserleri, köy yumurtasına bakıp aynısını çıkartmaya çalışan insanlar, kah neşe, kahkaha. bu partilerin ortak özelliği ise kimsenin gitmemiş olması ama herkesin onlardan bahsetmesidir. ne de olsa urban legend. inansan olmaz, inanmadan hayatın tadı yok. geçtik bunları be kreması bayatlamış bir yaş pasta da işimizi görür. bizi diskoya götür, orada bırak.