istanbul türküsü

• orhan velinin belki de en vurucu siiri.
  
  "garipligim, mahzunlugum duyurmayin anama"...
  
  aylar yillar gecer. birden bir sey olur. bir sey hatirlarsin belirsiz bir gecmisten, urperirsin.
  soprano bir keman calmaya baslar kalbin. yagmurun islak damlalari ilik tenine deger, urperirsin.
  
  yalnizlik icinde cogalir, uretirsin. anilar, umutlar, caresizlikler karisir, eslik eder kemanciya.
  tizlesir gittikce kemanin sesi, bir telin kopacagini hissedersin icinde. burkulur yuregin, acir. yillar sonra bir cocuk oldugunu gorup sasirirsin.
  
  anlasmazliklar, kinler, kiskanclik ve hirs onemini yitirir, cocuklasirsin. hic bir seyin yoktur, yalniz ve caresiz. sigaranin buruk tadi tek arkadasin. melankolik bir zevk alirsin.
  
  o derece ciplaklasirsin ve saydamlasirsin ki herkes gorsun icini. dunyaysa her zamanki umursamazliginda. celiski acitir, mahsunlasirsin.
  
  bir sey olmali. beklenmedik bir anda, herseyi degistirecek bir sey... "iste!" diyecegin bir sey. olmaz, gariplesirsin.
  
  tecrubeyle sabittir: olacak, olagelenle vakidir, unutursun...