meğerki

• tıpkı ikili olumsuz kullanımında olduğu gibi (ne ... ne), cümledeki fiili olumlu hale getiren kelime. öyle olması gerekiyor.
  
  bu anlamda, victor hugo'nun bir idam mahkûmunun son günü isimli kitabının erhan büyükakıncı tarafından yapılan çevirisinde yanlış bir kullanımına denk geldim. (can sanat yayınları / s.73) şöyle diyor erhan büyükakıncı:
  
  ''bir gün gelecek ve belki de bu anılar, sefil bir insanın bu son itirafları onlara biraz olsun katkıda bulunacak... meğer ki ben öldükten sonra, rüzgâr bu çamur lekeli kâğıtları avlunun içinde savurmasın ya da bir gardiyanın kırık pencere camına yapıştırıldığı yerde yağmurdan ıslanıp çürümesin.''
  
  erhan bey'in yeter ki ile meğer ki kelimelerini karıştırdığı anlaşılıyor. (gerçi kelimenin yazımı da yanlış olmuş, meğerki biçiminde bitişik yazılması gerekirdi.)
  
  "yeter ki" ile değil de illa "meğerki" ile kurulacaksa, cümle şöyle olmalıydı:
  
  ''bir gün gelecek ve belki de bu anılar, sefil bir insanın bu son itirafları onlara biraz olsun katkıda bulunacak... meğerki ben öldükten sonra, rüzgâr bu çamur lekeli kâğıtları avlunun içinde savursun ya da bir gardiyanın kırık pencere camına yapıştırıldığı yerde yağmurdan ıslanıp çürüsün.''
  
  anlamı da şu olurdu:
  
  ''ben öldükten sonra, rüzgâr bu çamur lekeli kâğıtları avlunun içinde savurmadıkça ya da bir gardiyanın kırık pencere camına yapıştırıldığı yerde yağmurdan ıslanıp çürümedikçe bir gün gelecek ve belki de bu anılar, sefil bir insanın bu son itirafları onlara biraz olsun katkıda bulunacak....''
  
  neyse. bu kadar laf kalabalığı yeterli. şimdi yurttan sesler korosundan beraber ve solo türküler dinleyeceksiniz.