kalbin paramparça olduğu an

• hayat bazen tam on ikiden vurur insani.. kalbin paramparça oldugu o anda..
  
  vuran hayat midir bilinmez aslinda.. her seyin bir nedeni var midir? ya da olmali midir? bütün bunlar neden olmustur bilinmez.. düsünülmez.. derin ve koyu bir iç buruklugu, akabinde gözlerden disari çikmak için yalvaran göz yaslari..
  her gün geçtiginiz o en kalabalik, en gürültülü caddenin orta yerinde öylece kalakalirsiniz.. ya sadece siz varsinizdir o an orada, ya da tamamen yok olursunuz.. kalan dünya o an ilgilendiremez artik sizi..
  kulaklar uguldar, midenin üstünde bir yerlerde çok aci bir bosluk olusuverir.. hersey dönmeye baslar..
  kendi kendinize sakin olmayi telkin eden beyniniz bile lanet eder o ana.
  
  bir insana çok fazla deger vermenin alternatif maliyetidir belki de bu.. hayatin tatsiz sürprizlerinden biri hatta..
  ne kadar kisa sürerse o kadar iyidir bir bakima..
  
  kirilir, incinir, ezilir zavalli kalp.. en sevdiklerinden gelince darbe, paramparça olur içi..
  ve her bir parçasi ayri ayri aglar..