arthur cravan

• kılıktan kılığa giren veya kendini sürekli yeniden icat eden bir şairdir, boksördür, profesördür, kasaptır, kerestecidir, eleştirmendir, hırsızdır, editördür, kaptandır, şofördür, sahtekârdır, dolandırıcıdır ((bkz: oscar wilde)’ın el yazısını taklit ederek yazdığı ve kendi uydurduğu yazılarla koleksiyonerleri ve wilde âlimlerini dolandırır), kumarbazdır ve hilekârdır, madencidir... yeri yurdu yoktur, her gittiği yerde başka birisidir. sanatı, bizatihi sanatı alaya aldığı skandallardır. arkadaşı (bkz: marcel duchamp)’ın, r. mutt imzalı pisuarıyla başvurduğu new york’taki ındependents sergisi’nde (1917) verdiği konferansta soyunmaya başlar ve kirli çamaşırlarını izleyicilere fırlatır. bir keresinde paris’te, bir performansla intihar edeceğini ilan eder. bütün biletler satılır, salon hıncahınç dolar. “hanımefendilerin hatırı için” sadece bir suspansuar giyecek ve performansını husyelerini masanın üstüne yayarak bitirecektir... 1918’de en son meksika’da görülür. kendini öldürdüğü rivayet edilir. ama ‘kendi’ yoktur ki! o nedenle yokluğu gibi bir mesele de tartışmalıdır. o bir yapıntıdır! bir sanat eseri gibi. cravan, savaş öncesinde birkaç yıl küçük bir dergi yayınlar: maintenant. kasap kâğıdına çoğaltılan ve sebze satan bir el arabasından dağıtılan dergide birçok imza yer alır ama aslında bütün yazıları yazan odur. bu dergi aracılığıyla cravan sanata ve edebiyata, özellikle de büyük isimlere saldırır; topluma öfkesini kusar. dergi onun bir tür manifestosudur ve savaş sonrasında yayınlanacak dada dergilerinin ve manifestolarının öncüsü sayılır.