le vent nous portera

• utanma kardeşim; “mersi boku” dışında tek kelime fransızca bilmediğini ama rastgele bi listede bu şarkıya denk gelip eski bi dosta gülümser gibi gülümseyerek bu şarkıyı açtığını ve sevinçle dinlediğini biliyorum. sözlerinin acıklı olmasının dışında bi sorun yok, o da fransızca bilmemenden kaynaklı ama merak etme; hepimiz aynı durumdayız.
  
  insanı dinleyince ergenliğe, ilk aşkına, okul yıllarına, hatta uslu bi çocuk olursa şirinlere kadar götüren şarkılar vardır ya; bu şarkı insanı nereye götürüyor bilmiyorum ama bu da o minvalde bi şarkı işte. kendi isteğinle açıp dinlemezsin, ismini aratıp bulmak zordur, hatırlamak zordur fakat bulunca, denk gelince üst üste dinlersin işte. bir de hareketli olduğu halde insanı derin bir buhrana sürükler.
  
  yani sözlükte 3 başlığa konu olan şarkı. hem dilini bilmediğin halde dinliyorsun, hem hareketli olduğu halde hüzünleniyorsun, hem de dinleyince insanı alıp alıp götürüyor.
  
  aşk gibi; birbirinden çok farklı iki insanın beraber olması, hatta evlenip şaşırtıcı derecede mutlu olması gibi.
  
  garip şarkı. hüzünlü ama tatlı bir garipliği var. hakkını verelim; eskimeyecek. zamansız kalacak. hep.