pezik turşusu

• diğer bir adı da dal turşusudur. sofraya konulmasıyla tükenmesi arasında geçen süre çok kısadır. kesinlikle turşuların şahıdır.
  
  olsa da yesek anlarından birine sebep oldun şimdi ey sözlük. düşünüyorum da her yıl turşu kuran bir ailem var ama neden bu turşu sadece sivas’tan gelir de öyle yenilebilir bilmem. fikir yürütürsem eğer sanırım yetiştiği yöreye has bir durum söz konusudur, dalları daha incedir, kart değildir.
• ey yumurtaya can veren allahım, hikmetinden sual olunmaz biliyorum. pazı gibi bir nimet yarattığın için sana hamd olsun. pazıdan turşu yapmayı akıl eden kulunun üzerinden rahmetini eksik eyleme. amin.
  
  notcuk: sirkeyle yapılması efdaldir.
• sivas'tan başka hiçbir yerde yemediğim ve şu ana kadar entry girilmemesine bakılırsa başka bir yerde de olmayan turşu. sanırım pancardan yapılıyor. bulgur pilavı ve yoğurtla muhteşem gider.
  
  http://1.bp.blogspot.com/…n5vqd2o/s400/100_0310.jpg
• turşuların şahı.
• dünyanın en güzel tatlarından biri. sivas'ın köylerinde hala yapılıyor ve o taraftan gelenlerin "bir isteğin var mı" sorusunun cevabı oluyor. yeşil yeşil ince ince... süper!
• kemerburgaz'daki tursucularda bulunuyor. fiyati normal tursulara gore biraz daha pahali, sivas'tan geliyormus. ozlem gidermek isteyenler temin edebilir.
• özellikle kış aylarının vazgeçilmezi olan turşu. damak aşinalığından mıdır bilinmez, fafori turşumdur kendileri.
  
  efendim; insanlar çocukluk yıllarındaki tatları bir türlü unutamıyorlar malum olduğu üzere. yaş ilerdikçe azalan tad alma duyusu deyin, bünyemizde barındırdığımız çocukluğa özlem deyin, zaman zaman açığa çıkan nostalji ihtiyacı deyin, ne derseniz deyin. işte, dal turşusu da benim için hem orgazmik bir lezzet hem de unutulmaz bir çocukluk hatırasıdır.
  
  sonbahar geldiğinde evimizde ve komşu evlerde kışa hazırlık telaşı başlardı. annelerimiz hamur açar, erişte-makarna vs. yapar, reçeller kaynatılır, kışlık turşular yapılmaya başlanır ve imece usulüyle işlerin çoğu halledilirdi. o günleri düşündüğüm zaman gözümün önüne o telaşın ortasında koşturup duran çocuk yüzleri geliyor. pancar turşusu da telaşla hazırlanan lezzetlerdendi.
  
  bahçeden seçilen ve saplarının ince olmalsına özellikle dikkat edilen turşuluk pezikler, kök kısımlarından ayıklanırdı. ki o köklerden bebelere kağnı yapılır, pancardan kağnılar geniş avlularda fabrika mamülü oyuncaklardan mahrum çocukların eğlencesi olurdu.
  
  köklerden ayrılan peziklerin daha sonra yaprak kısımları da saplarından ayrılırdı, o yapraklar daha sonra sarma yapılmak üzere saklanırdı. saplar ise avlularda kurulan kazanlarda börtlenirdi ^*. daha sonra börtlenen dallara turşuluk tuz, turşu için kullanılan pul biber, sarımsak, turşuluk sivri biber ilave edilir, bidona basılır, üzerine üzüm sirkesi ilave edilip "olmaya" bırakılırdı. takriben 4-5 gün içinde de yavaş yavaş yenilecek kıvama gelirdi. bazen bulgur pilavının yanında, bazen bir yufka ekmek arasında tüketilirdi. anacığımın yaptığı dürmeci ^* kapıp top oynamaya koşturduğum günler çok olmuştur.
  
  dediğim gibi; özellikle kış günlerinin vazgeçilmezidir dal turşusu. ayrıca içine dalları yıkanıp ufak ufak doğrandıktan sonra patates, kıyma ve salça ilave edilerek ocakta kavurmak suretiyle yapılan turşu kavurması ise bambaşka bir lezzet fırtınasıdır. herkeşe tavsiye eder, kabızsız ishalsiz günler dilerim efendim.
• uğruna hapisler yatabileceğim şey. her sene köyden bi bidon gelmezse ben gidiyom 900 km'yi.
• ofiste çalışan bir arkadaş sivas'tan getirdi, bayram sonrası malum herkes memleketten döndü. ben turşu severim, çok severim ama bölesini, ne yedim ne duydum. müthiş bir tat.
• pazı saplarından yapılan turşudur. pazının sapları kapağı açık tencerede kaynatılır sonrada bildiğimiz turşu yapma prensibiyle yapılır. yani salatalık yerine pazı sapı kullanılır.