tuncay akdoğan

• oy benim bir hiç uğruna (z)amansız ölenim ! ! ! ömrünce kınadığın şey mi gelecekti başına ? "haziranda ölmek zor" bilirim. bilirim de, bir kış ayazına yakıştıramam yanışını; görmek isterim kavruk bir yaz sıcağında hayata bakmak için çırpınan, heyecanlı bir başak tanesi gibi boy atışını...
  
  zira ölmek dediğin nedir yüreğime varmadan?...yaşamak dediğin nedir; ölümü -daha- (y)aşamadan?...
  
  hani, yaşarken değil de öldükten sonra asarlar ya insanların fotograflarını duvarlara. sen, rüzgarla gelen bir konuk gibi yüreğime usulca o güzel sesinin sıcaklığıyla varınca, ben de öyle ağlayarak astım gülümseyen suretini gönül odamın duvarına...